دم مسیحایی یا بوسه مرگ

برخلاف تصور همه، فرانسه عمیقاً شکاف‌خورده، اجماعی برای تغییر و امیدهایی شدیداً متضاد برای آینده را نشان داده است. در گذاری تاریخی از 30 سال رفت و آمد بین احزاب سنتی چپ و راست کشور، فرانسوی‌ها علیه قدیمی‌ها و به نفع بی‌تجربه‌ها رای دادند. پس از کارزاری پربار و چندماهه که شاهد افزایش حمایت‌ها از دو سوی طیف سیاسی بود، رای‌دهندگان فرانسوی در روز یکشنبه امانوئل ماکرون میانه‌رو و طرفدار اتحادیه اروپا را به مارین لوپن از جبهه ملی ترجیح دادند. این دو نامزد باید در روز هفتم می در دور دوم انتخابات با هم رقابت کنند. عمر جریان «حرکت به پیش» ماکرون به زور به یک سال می‌رسد و خود ماکرون هیچ‌گاه سمت انتخابی نداشته است. در رابطه با جبهه ملی، با وجود عمر درازش بر صحنه سیاسی و چندین پایگاه شهری، هیچ‌گاه به مقامی ملی نرسیده است. به طور خلاصه، هیچ‌کدام تجربه حکومت کردن ندارند.

شاید حرکتی بی‌باکانه باشد. اما نتیجه ناشی از حس طنین‌انداز مورد خیانت واقع‌شدن و این احساس است که فرانسوی‌ها از سیاستمداران سنتی و وعده‌های پایمال‌شده‌شان خسته شده‌اند. کلود اسکولویچ، نویسنده و تحلیلگر سیاسی، با توضیح تنش‌های پیش از انتخابات می‌گوید: «فرانسه به عنوان یک کشور انتظار بیشتری از سیاستمداران ندارد. زیرا ما آنها را دیده‌ایم. ما به اندازه کافی از آنها دیده‌ایم.» اقتصادی سست و نرخ بیکاری دورقمی -که در میان جوانان تقریباً دو برابر است- بیش از همه بی‌علاقگی مردم به سیاستمداران سنتی را دامن زده‌اند. حملات خشونت‌بار پیاپی در کشور، نگرانی‌های امنیتی دائمی، تنش با مسلمانان فرانسوی، نزاع بر سر بحران مهاجران و جایگاه کشور درون اتحادیه اروپا نیز چنین نقشی داشته‌اند. این فهرست به اندازه عمق ناامیدی و نارضایتی مردم بلند است. اما شب یکشنبه، سیاستمداران گارد قدیم بودند که از میان رفتند.

نامزد حزب سوسیالیست، بنوا آمون، نخستین کسی بود که پس از کسب رای ناچیز شش‌درصدی، شکستش را اعلام کرد. فرانسوا فیون، نامزد حزب راست میانه جمهوریخواه، نفر بعدی بود. فیون در اوایل کارزار انتخاباتی پیروز به نظر می‌رسید، اما این کارزار با رسوایی مالی و متهم کردن خانواده‌اش به اختلاس همراه شد. با این حال، نظرسنجی‌ها او را با فاصله کمی در رتبه سوم نشان می‌دادند، و درست هم از آب درآمدند. ماکرون به گونه‌ای پیروز شد، اما برای این رقابت که مدت‌ها در آن بحث بر سر این بود که چه کسی می‌تواند لوپن را شکست دهد خیلی خوب نبود. شب یکشنبه این نکته اثبات شد، هنگامی که آمون و فیون، نامزدهای چپ و راست سنتی، حمایت خود را از ماکرون اعلام کردند. نخست‌وزیر فرانسه، برنار کازه‌نوو، نیز حمایت خود را از ماکرون اعلام کرد و روز دوشنبه، رئیس‌جمهور فرانسه، فرانسوا اولاند، نیز گفت به ماکرون رای می‌دهد زیرا «او از ارزش‌هایی دفاع می‌کند که کمک می‌کنند فرانسوی‌ها گرد هم جمع شوند.» سیل حمایت‌ها تقریباً تازه‌وارد را تطهیر کرد، در حالی که برتری اندک او بر لوپن به افزایش ارزش یورو در صبح دوشنبه انجامید.

با این حال، هیچ یک از اینها به آن معنا نیست که راه ماکرون روشن است. یک کارزار جدید و 12روزه آغاز شده و نگاهی به نقشه انتخاباتی شب یکشنبه کشوری را نشان می‌دهد که از وسط نصف شده است. ماکرون خود را نامزد امید معرفی کرده، کسی مثل باراک اوباما یا جاستین ترودو، و همچنین به عنوان کسی که به روی اتحادیه اروپا و تجارت آزاد آغوش گشوده است. اما برای بسیاری، وعده لوپن برای بستن مرزها و حمایت از ارزش‌های فرانسوی، به ویژه در برابر هجوم یک اقتصاد بازار آزاد، تنها امید کشور است. نظرسنجی‌های برگزارشده در فرانسه پیش و پس از نتایج شب یکشنبه حاکی از آن است که ماکرون می‌تواند لوپن را در دور دوم با بیش از 60 درصد آرا شکست دهد. به هر حال، تا اینجای ماجرا، نظرسنجی‌ها عملکرد بد چند وقت اخیر خود را جبران و نتایج دور اول را درست پیش‌بینی کرده‌اند. در حالی که حمایت‌های گارد قدیم می‌تواند شکاف را برای ماکرون پر کند، با توجه به نفی گارد قدیم در شب یکشنبه، حمایت آنها می‌تواند بوسه مرگ باشد.