در سالیان اخیر اگرچه ایجاد شهرکهای صنعتی یکی از افتخارات دولتها بوده است، ولی شهرک صنعتی زمانی معنا پیدا میکند که در آن چرخدندههای صنعت به حرکت درآمده و به دنبال آن چرخهای اقتصاد کشور به گردش درآید تا در سایه آن نهتنها رشد اقتصادی از آن کشور شود که رفاه و اشتغال نیز برای مردم به ارمغان آید.
مهرداد بائوج لاهوتی، گیلان
متاسفانه هماکنون شهرکهای صنعتی کشور به ویژه استان گیلان تبدیل به نمایشگاهی از سولههای مختلف شده است که از بیرون تماشای آنها شاید لذتبخش و غرورآفرین باشد ولی تماشای درون آنها گویای قصهای پرغصه است. سالنهای تهی از ماشینآلات و بدهی کلان صاحبان آنها به بانکها تنها بخش ناچیزی است که در طول این سالها بر این شهرکهای صنعتی رفته است، سوال این است که به چه دلیل به کسانی که توانایی ایجاد صنعت و راهاندازی چرخهای صنعتی را ندارند، اجازه تاسیس واحدهای صنعتی داده شده که در آنها هیچ فعالیت صنعتی قابل مشاهد نیست. تنها با نگاهی اجمالی به وضعیت شهرکهای صنعتی مختلف در استان گیلان میتوان گفت متاسفانه این شهرکها با هزینههای بسیار گزاف و استقراضهای سنگین از بانکها کاملاً معطل مانده و شاید بیش از 20 درصد از آنها فعال نباشند. همچنین بسیاری از شهرکهای صنعتی تازه تاسیس نیز علاوه بر مشکلات متعدد از نبود زیرساختهای ضروری و لازم نیز رنج میبرند و کم نیستند شهرکهای صنعتی که نهتنها زیرساختهای اولیه برای آنها مهیا و تامین نشده است که حتی این زیرساختها برای این شهرکها تعریف نیز نشده است.با این اوصاف قرار است
چه اتفاقی بیفتد برای بخش تولید که از مشکلات بیرونی زیادی همچون تحریمها رنج میبرد؟
دیدگاه تان را بنویسید