از سن زیاد تا سرمایه خانواده

اکثریت کمیسیون صنایع و معادن مجلس در حمایت از نعمت‌زاده هم مصاحبه می‌کنند و هم لابی؛ اگر سنش را از گفته مخالفانش لاک بگیریم، انتقاد جدی دیگری را به او وارد نمی‌کنند. به همین دلیل است که معروف‌شده از وزرایی است که نه‌تنها به راحتی از مجلس رای می‌گیرد بلکه ممکن است از وزیران پر‌رای کابینه روحانی باشد.
به قول موافقانش نام نعمت‌زاده آنچنان با دوران طلایی صنعت در دولت هاشمی گره‌ خورده است، که کمتر نماینده‌ای است که نعمت‌زاده را بشناسد و به عنوان مخالف او بخواهد صحبت کند.
حتی برخورد و حاشیه‌های سیاسی که برای برخی از وزرای کابینه روحانی، از سوی طیف تندرو اصولگرا مطرح است، در مورد نعمت‌زاده موضوعیت ندارد. او گرچه از سوی تعداد معدودی از مخالفانش متهم است که در صنعت به سوی خصوصی‌سازی است و در این خصوصی‌سازی ممکن است در نهایت به نفع طبقه ثروتمند و سرمایه‌دار کشور منتهی شود اما از سوی مدافعانش این‌طور دفاع می‌شود که قرار نیست که خصوصی‌سازی با روش ناموفق سهام عدالت باشد. موسی‌الرضا ثروتی عضو کمیسیون برنامه و بودجه می‌گوید: «آقای نعمت‌زاده می‌توانند سبب‌ساز سوق دادن سرمایه‌های شناور و بلا‌استفاده مردم به سوی تولید شوند. اینکه می‌گویند ایشان مدافع سرمایه‌داری است را قبول ندارم.» اما باز اسماعیل‌نیا عضو کمیسیون کشاورزی مجلس می‌گوید: «من فقط روایت می‌کنم. آقای نعمت‌زاده مخالفان جدی هم دارد. ایشان از وزرای پیشنهادی قدر است. کسی نمی‌تواند به توانایی و مدیریتش ایرادی بگیرد. اما خب به ایشان انگ می‌زنند که وابستگانش شرکت خصوصی دارند. ایشان باید در این باره شفاف‌سازی کنند.» اما در مقابل فولادگر عضو کمیسیون صنایع به «تجارت فردا» می‌گوید: «اصلاً فرض هم خانواده ایشان صاحب کارخانه باشند. خب مگر ایراد دارد؟ اگر نماینده‌ای سند آورد که فلانی برای خانواده‌اش کارخانه‌ای را به زور تصاحب کرده حرف دیگری است. اما به صرف اینکه فلانی، اقوامی دارد که کارخانه دارند، که دلیل مخالفت نمی‌شود.»
رضا رحمانی رئیس کمیسیون صنایع مجلس هم به «تجارت فردا» می‌گوید در برنامه پیشنهادی این وزیر، کفه صنعت به کفه تجارت و بازرگانی می‌چربد و این برای وزارتخانه تازه‌ادغام‌شده یک امتیاز منفی محسوب می‌شود اما: «در دولت آقای احمدی‌نژاد وزارت صنعت و معدن و تجارت به وزارت تجارت آن هم از نوع واردات تبدیل شده بود. به همین دلیل یکی از پاشنه‌آشیل‌های این وزارتخانه ضعیف بودن بخش صنعت و تولید آن بود. برنامه پیشنهادی آقای نعمت‌زاده دقیقاً این ضعف را به خوبی شناسایی کرده و برای رفع آن تلاش می‌کند. در گفت‌و‌گوهایی هم که با وی شده، به خوبی مشخص است که نعمت‌زاده یک شوک سریع، لازم و قوی برای بخش صنعت و تولید است و امیدواریم با حضور وی، بار دیگر چرخ صنعت به چرخش در‌بیاید.»
برخی از نمایندگان به سن زیاد نعمت‌زاده ایراد می‌گیرند. می‌گویند جوان نیست. در این صف هم که مسلم است ادبیات اول از همه از سوی بذرپاش طرح می‌شود. او که خود جوان‌ترین رئیس سایپا بوده حالا انگار از انتخاب نعمت‌زاده کهنه‌کار، آن قدر نگران است که به تجارت فردا می‌گوید: «نمی‌توانم در مورد ایشان الان نظری بدهم. ایشان باید برنامه بدهند. ما بر اساس برنامه نظر می‌دهیم. اما آقای روحانی کار خوبی نکرد که وزرای پر‌سن را انتخاب کرد. یعنی بهتر از آقای نعمت‌زاده و جوان‌تر از نعمت‌زاده وزیری نبود؟» قادر مرزی هم از اعضای کمیسیون عمران که در نظرسنجی تجارت فردا شرکت کرده همین صحبت را دارد: «فقط مشکل سن دارند. حجم کار زیاد است. چه کسی تضمین می‌کند ایشان از لحاظ سنی زیر این فشار کار دوام بیاورند؟» جعفری عضو کمیسیون آموزش مجلس هم می‌گوید: ایشان یک حرفی زدند که خیلی به ما برخورد. ایشان رغبت به کار ندارد. می‌گوید از من خواستند وزیر شوم. حالا رای بدهید یا ندهید، برایم مهم نیست. وضعیت جسمی ایشان مناسب نیست. وقتی حوصله نشستن در یک جلسه دو‌ساعته را ندارند چطور می‌خواهند وزیر یک وزارتخانه بزرگ و وسیع باشند؟
این اظهارات در مورد سن نعمت‌زاده در حالی است که وی چندین بار در گفت‌و‌گو با خبرنگاران عنوان داشته است که اگر احساس می‌کرد که از لحاظ سنی، قادر به انجام وظایف یک وزیر نیست، هیچ وقت این سمت را از سوی آقای روحانی نمی‌پذیرفت.
دهقانی عضو کمیسیون صنایع و معادن هم می‌گوید: «وزیری می‌خواستیم که بداند صنعت را چطور می‌توان دوباره زنده کرد. اگر در کشور بگردیم بعد از آقای جهانگیری بهترین گزینه برای صنعت آقای نعمت‌زاده است.» حرفی که هادی حسینی هم مشابه‌اش را عنوان می‌کند: «از ویژگی‌های بارز نعمت‌زاده تداوم حضور وی در حوزه‌های مختلف اقتصادی است به گونه‌ای که می‌توان گفت اطلاعات ایشان از حوزه‌های مختلف اقتصادی بسیار به‌روز است. مطمئناً ایشان با برنامه‌های موثر خود خواهند توانست کمک شایان توجهی به فضای موجود در اقتصاد و صنعت کشور کنند. به همین دلیل اکثریت کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی نیز با حضور آقای نعمت‌زاده موافق هستند.» حسن بیگلری عضو دیگر کمیسیون صنایع هم می‌گوید: «حضور نعمت‌زاده با توجه به پیشینه مثبت وی در دوران سازندگی و اصلاحات بارقه امید را در دل صنعتگران به وجود آورده است. اساساً حضور افراد تکنو‌کرات در راس تصمیم‌گیرندگان کشور می‌تواند راهگشای بسیاری از مشکلاتی باشد که امروزه با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم.»
اما همین حرف کمی بازار مخالفان را هم داغ می‌کند. گروهی مانند کوثری که می‌گویند: «شاید به نعمت‌زاده رای بدهیم اما ایشان باید قول بدهد که تفکر تکنوکرات‌ها را بار دیگر در وزارت صنایع و معادن به گفتمان غالب تبدیل نکند. تفکر سرمایه‌داری و تلاش برای حفظ منافع سرمایه‌داران.» از نگاه کوثری و هم‌طیفانش سهام عدالت هدیه بزرگ محمود احمدی‌نژاد به مردم بوده است و باید نعمت‌زاده قول دهد این شیوه خصوصی‌سازی را همچنان در کشور ادامه بدهد.
اما گروسی به «تجارت فردا» می‌گوید: «برعکس یکی از امیدهای ما در وزارت صنعت و معدن و تجارت با حضور آقای نعمت‌زاده این است که ایشان بتوانند جلوی آن شیوه‌های صوری و غیر‌مفید و لطمه زن به تولید را بگیرد. خصوصی‌سازی قواعد خاص خودش را دارد، نمی‌توانند صنعت را به اسم خصوصی‌سازی نابود کنند.» مصباحی‌مقدم هم حضور نعمت‌زاده را برای بخش صنعت مفید می‌داند و امیدوار است با حضور وی سهم تولید از هدفمندی یارانه‌ها پرداخت شود و بار دیگر بخش صنعت و واحدهای تعطیل‌شده تولیدی به مسیر اصلی برگردند.
در مورد اینکه نعمت‌زاده در مقام معاونان و مدیرکل‌ها از چه کسانی استفاده می‌کند، یکی دیگر از چالش‌های او در مجلس است. برخی از نمایندگان می‌گویند چون سه وزارتخانه در این مجموعه ادغام شده، وقتی می‌توانند به نعمت‌زاده رای مثبت بدهند که مطمئن باشند معاونان و مدیرانی که برای این پهنه وسیع صنعت و تجارت و معدن انتخاب می‌کند، چه میزان از صلاحیت‌های لازم برخوردار هستند. اما نعمت‌زاده تا‌کنون از اعلام نظر در مورد معاونان و مدیران شرکت‌های زیر‌مجموعه وزارتخانه صنعت و معدن و تجارت، خودداری کرده و گفته است طبق دستور آقای روحانی این انتخاب‌ها بعد از رای آوردن وی انجام خواهد شد. اما می‌تواند این قول را بدهد که در هر بخش سعی کند از متخصص‌ترین چهره‌های این حوزه‌ها استفاده کند. صحبتی که حداقل به مذاق برخی از نمایندگان خوش نیست اما با تمام این حرف و حدیث‌ها، او آرام‌تر از بسیاری از وزیران پیشنهادی دولت روحانی در روز رای‌گیری حاضر می‌شود و شاید تنها چالش جدی‌اش «از کجا آورده و چرا آورده»‌ای باشد که در مورد سرمایه‌های برخی از نزدیکانش از سوی معدودی از اصولگرایان مطرح شود.